Neigend naar ontroeren sta je op je tenen
mijn aandacht te trekken
die je zodra je hem hebt laat vallen
omdat ik het zie, wat leidt tot scherven
om stuk voor stuk op te rapen,
aandacht vergt, en die te vragen.
je zou je eraan kunnen snijden.
Zag je er één over het hoofd
werd het nooit meer hetzelfde.
We pakken de secondelijm en voegen
het geheel tezamen. Als vroeger.
Dan gaan we slapen,
liggen in de kommetjes van onze holten
een onverbrekelijk geheel te vormen.
Uit: Nachtzwemmen, Perdu 2005.
