De Centrale meldt zich. "Doof de Centrale, David! Geen tijd. Hier stapt onze avond de kroeg binnen. O, ik verheug me hem te laten blazen. Wat zou zo'n kunstenaar verdienen? Daar moesten we ons niet in ver gissen. Wat was er eigenlijk mis met onze leren jekker?" David denkt aan Susan. Van schoot tot moeder. Zou ik geen kind willen? Een liefdeskind. Vader zijn. Is Susan alleen dan niet genoeg? Is een mens dan nooit tevreden? Ik mag toch zorgen voor mijn eigen zoon? Dan klus ik wel wat bij bij Franske. Beter dan hier in het donker zitten met Aimé. Mijn zoon wordt geen agent. Dat is duidelijk. Aimé heeft zijn parka nu losjes over zijn koppel hangen en zit stil. Gefocust op zijn prooi. In zijn hoofd telt hij minuten, slokken glazen, promillages. dit zit beter. David? Vanavond is Beeldhouwer aan de beurt. Die artistieke praatjesmakers denken dat ze zich alles kunnen permitteren. Einde verhaal, cowboy. Daar komt-ie, verdoemme. Ruim vijftig minuten binnen geweest. Dat moet genoeg zijn." David trekt op. Voor Aimé's heil. David denkt aan Susan. Ik ben hier voor het laatst, Suus. Wat zou zij er van vinden? Ik vader! Ze volgen het rode autootje van Beeldhouwer. Aimé kijkt strak voor zich uit. De Noorse 'baseballpet' wordt verzet. Plaatst hem terug diep over zijn voorhoofd. Aimé kent de weg naar het atelier. Ze geven gas en halen Beeldhouwer in. "We houden hem aan voor zijn atelier. Pas wanneer hij uit stapt. Ga aan de kant. Rechts! Dan kan hij ons passeren. Kijken wat-ie doet. Hij schrikt zich wezenloos. Hij weet dat-ie teveel gezopen heeft. Hij weet het! En wij hebben voorpret. Mag het!" De rode Ford Courier stopt voor een ruim woonhuis. Lichten doven. Motor af. Beeldhouwer stapt uit. Felle lichten naderen. Een politieauto stopt naast zijn wagen. Aimé heeft de klink van de deur stevig vast. Zijn benen stuwen zich vol met bloed. David laat het raam zakken. Of Beeldhouwer wat gedronken heeft. Het klinkt als een daad: ik ga jou alles vragen wat ik wil. Je hebt geen keuzes meer. Je bent van ons. Hoeveel heeft u gedronken, is de volgende vraag. Het antwoord luidt of Niks, schuldig. Of 'n Paar, schuldig. Een burger is altijd schuldig. Anders hou je hem niet aan. Meestal zijn het mannen. Vrouwen aanhouden doe je liever niet. Susan houd je niet aan bijvoorbeeld.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2006 | | pagina 20