verkouden en misschien was er wel meer met me aan de
hand.
"Daar komt een muisje aangeslopen en is in jouw nekkie ge
kropen. Daar komt een Na deze klassieker stond de jonge
vrouw plotseling op en vertrok met haar kind. Ik snapte er niets
van, was zij niet ziek. Waarom had ze hier een half uur voor
joker gezeten?
"Mevrouw Grensen!" riep de assistente. Het oude mens stond
moeizaam op, knikte droevig maar voldaan naar haar man en
stapte de gang op. Grensen zelf voelde mijn stemming goed
aan en vermeed mijn blik. Tien minuten later was ik aan de
beurt.
In de dokterskamer zag ik tot mijn verrassing een onbekende
vrouwelijke arts. Ik deed mijn verhaal en daarna moest ik mijn
bovenkleding uittrekken.
"Diep zuchten, doet u dat eens."
Ik zuchtte, maar was niet tevreden over mijn inspanningen.
"Weinig Ionginhoud. En een lichte ruis. Doe uw mond eens
open. Mummm ziet er toch redelijk goed uit."
Ze trok een band om mijn arm.
"Bloeddruk is goed."
"De pols is wel snel, maar dat heeft misschien te maken met de
geringe longcapaciteit. Vertelt u eens wat u bezighoudt."
"We zijn in oorlog. Ik vermoed dat er op ditzelfde ogenblik een
brug
"Juist, ja. Ik merk dat u totaal geen weerstand heeft. Het woord
stress is hier waarschijnlijk wel op zijn plaats. Voor de zeker
heid zal ik ook uw bloed laten onderzoeken. Hebt u vanmiddag
tijd?"
Ze overhandigde me een kaart waarop ze een zevental kruizen
had gezet.
Ik knikte. Ik was een magere man die voor een dokter stond. De
oorlog had me stress bezorgd, ik was het eerste slachtoffer in
het Westen.
Die middag fietste ik langs de voorjaarsroute naar het zieken
huis. Het was een warme dag in april, dat had ik misschien
eerder moeten vermelden.
Ik voelde me het middelpunt van het groen dat overal explo
deerde. Ik reed langs een krekengebied waar een paar vissers
