Mijn vader had zijn Tweede Wereldoorlog, maar wat had ik? Ik
zou het ongelofelijke nooit meemaken. Mijn land was in oor
log, maar in de steden en de dorpen heerste een meedogenloze,
onafzienbare vrede.
Dit verhaal is eerder gepubliceerd in Hollands Maandblad, minus de
cursief gedrukte zin: Wie bombardeert nu eindelijk New York eens?
Hoofdredacteur Bastiaan Bommeljé meende in zijn alomvattende
wijsheid dat een dergelijke uitlating ongepast was. Let wel, we schrij
ven het jaar 2001om preciezer te zijn de maand maart. Vijf maanden
later zouden twee passagiersvliegtuigen de Twin Towers in The Big
Apple doorboren. Schrijven is vooruitzien wil ik maar zeggen, een
kwaliteit die duidelijk niet door genoemde hoofdredacteur gedeeld
wordt. Mijn retorische vraag had inmiddels de beroemdste zin uit
de Nederlandse literatuur kunnen zijn, bedenk ik vijf jaren later. En
dan doe ik maar even alsof dat binnen onze vaderlandse traditie van
overspelig en overbodig liefdesproza mogelijk zou zijn.
r-%
PM
