BALLUSTRADA OPTIMA FORMA
rr\
Het is altijd oorlog. Dat wil zeggen, het is altijd ergens oorlog.
Actueel thema, dachten ze bij de Arbeiderspers. Een nieuwe
reeks was geboren. Wie koopt nou zoiets? Ik zal er maar niet
omheen draaien: eenmaal begonnen aan de reeks zei mijn
instinct van verzamelaar dat ik halverwege niet kon stoppen.
Bovendien vond ik dat van weinig eerbied getuigen ten
opzichte van de gevallenen.
Natuurlijk zijn beide wereldoorlogen de grote bronnen van
oorlogsliteratuur. Maar ook de Vietnamoorlog en de strijd in
Tsjetsjenië mogen in Oorlogsdomein meedoen. En wie weet wat
de oorlog in Irak aan geselende documenten oplevert.
Overigens boeit mij de literatuur over de Eerste Wereldoorlog
het meest. Dat komt misschien omdat de gevolgen van die
massale slachtpartij hier nooit goed zijn doorgedrongen.
Bovendien krijg je als lezer over deze Grote Oorlog waar voor
je geld. Megadoden, zinloze stormlopen, gasaanvallen, en
desondanks ook verbroedering aan het front, opstanden, en
afkeer van zowel vijand als eigen partij.
Natuurlijk zijn niet alle boeken de moeite waard. Het naakte
pioniertje van Michail Kononov vond ik een aanstellerig
niemendalletje.
En in Mijzelf merkwaardig vreemd van Willy Peter Reese had ik
grote moeite met de ijdele, hoogdravende stijl van de schrijver.
Ik heb het boek nog steeds niet uitgelezen. De echte reuzen
zijn Henri Barbusse met Het vuur en Robert Graves met Dat
hebben we gehad.
Vreemd genoeg is een van de bekendste oorlogsklassiekers Van
het westelijk front geen nieuws van Erich Remarque nog niet in
de reeks opgenomen.
