waar het hem om te doen was. Het was een onheilsprofeet.
De woorden dood en verderf wisselden elkaar af. Ook angst
en chaos waren elementen waar wij, zondaars, rekening mee
dienden te houden. In een vloeiende cadans van gestroom
lijnde zinnen en dramatische expressie probeerde hij ons te
overtuigen van het naderend einde der tijden.
Het was niet zo vrolijk als ik in eerste instantie veronderstelde.
Maar zijn gedreven voordrachtskunst maakte veel goed. In het
Nederlands, met al zijn scherpe sis- en schraapklanken zou de
ellende veel groter zijn geweest. In het Frans leek het alsof de
Schepper zich bij voorbaat verontschuldigde voor de rommel
die hij ging veroorzaken.
Maar dat het geen kattenpis was, was duidelijk.
Vooraan sloegen een paar ouwe vrouwtjes van verbijstering en
ongeloof hun hand voor de mond en daarna sloegen ze drie
keer een kruis. Hij zag dat hij beet had en gooide er nog een
schepje bovenop. De vrouwtjes stierven zowat een voortijdige
dood.
Toen hij het genoeg vond daalde hij af naar de aarde en ging
met de pet rond. Het gelovige deel van zijn publiek gaf met
gulle hand. Toen hij mijn richting uit kwam voor een bijdrage
vroeg ik hem waar hij nog geld voor nodig had als het toch nog
maar een kwestie was van uren. Hij grijnsde en knipoogde naar
me. Een man van de wereld die zijn winkeltje professioneel
runde.
Ik besloot eerst niets te geven. Het leven is al duur genoeg en
om nou ook nog mee te betalen aan mijn eigen ondergang ging
me toch iets te ver. Maar ik bedacht me en stortte wat geld in
de pet. Vanwege de Leeringh en het Vermaeck.
Bovendien kon ik ook niet bewijzen dat hij ongelijk had.
Opgeruimd troostte hij een paar oudere dames die zich bezorgd
toonden in verband met de naderende ontwikkelingen. Als je
netjes geleefd had, zei hij geruststellend, was er niks te vrezen.
We besloten terug te keren naar de camping waar we nog een
sinaasappel en een blikje knakworstjes vermoedden. Het "bon
jour" klonk ons op verschillende toonhoogtes na en wij zwaai
den driftig terug. We sloegen een smal paadje in en toen zag ik
iets wat mijn hele theorie over de muziek in de Franse taal
onderuit haalde. Aan de ingang stond een wit rond bord met
