Lieveling van beide Messiaanse scherpslijpers is Hans Verhagen.
Zijn poëzie voldoet volledig aan hun maatstaven. Die is na
melijk inderdaad avontuurlijk, op het onbegrijpelijke af soms.
Maar het is wel poëzie met hartenbloed geschreven. Poëzie
waarin de taal van de straat zich verenigt met die van de ziel. Ik
vind het een sensatie om de gedichten van Verhagen te lezen.
Maar hij heeft dan ook nooit de academische lulkoek uitge
braakt waar Pfeijffer Gerbrandy patent op hebben.
