LAAGLANDSE POËZIE
-n
o
Afl. 4: Poëzie die niet alle banden met de werkelijkheid
uit het oog verliest
(O Het open venster als spiegel
<0
Toen de redactie mij vroeg een bloemlezing samen te stellen
qj van 'poëzie die niet alle banden met de werkelijkheid uit het
oog verliest', moest ik grinniken. Mogelijk verried deze formu-
Q) lering een waarde- of op zijn minst smaakoordeel. Ik besloot
Q het uitgangspunt niet kwalitatief te duiden (ook hermetische,
tot bijna ondoordringbare vestingen geplamuurde poëzie kan
immers de moeite van het ontdekken waard zijn) en ging op
zoek naar hedendaagse dichters uit het Nederlandse taalgebied
wier werk voor een breder lezerspubliek toegankelijk was én dat
mij aansprak. Ik vroeg hen om zelf twee gedichten te kiezen die
al dan niet eerder gepubliceerd waren. Na mijn selectie schoten
me direct de namen van minstens een dozijn andere dichters
te binnen die evenzeer in deze kleine verzameling hadden
kunnen passen, want er verschijnt veel goede, algemeen ver
staanbare Nederlandstalige poëzie op dit moment, ook in
Vlaanderen en Friesland.
Op niet-hermetische, ook wel 'transparant' genoemde poëzie
wordt bij sommige poëzieredacties van Nederlandse uitgeve
rijen weieens laatdunkend of, erger, meewarig gereageerd: zij
kan namelijk ontaarden in oninteressante alledaagsheid wan
neer zij niet bij machte is boven de beschreven ervaring uit te
stijgen en dat komt zeker voor. De ontvangst in de media van
transparante poëzie laat iets vergelijkbaars zien: échte aandacht
daarvoor laat te wensen over. Literaire critici willen ten eerste
zelf graag iets ontdekken wat hen prikkelt tot het schrijven van
hun artikel en ten tweede voor hun lezers poorten openen. Als
poëzierecensent vecht je liever met verbijsterende formule
ringen dan dat je gedichten behandelt die al door elke geïnte-
