In het gedicht 'Waanvoorstelling' van Catharina Blaauwen-
draad, waaraan ik de titel van deze inleiding ontleend heb, mis
leidt de realiteit. Er komt een beeld in voor van een vogel die
het spiegeltje in zijn kooi aanziet voor een geopend raam,
waarin hij zijn gelijke (zijn spiegelbeeld) ziet voor wie hij zijn
mooiste lied zingt. In deze onbedoeld narcistische bespiegeling
is de perceptie van de realiteit volledig verstoord. Door dichters
wordt er heel verschillend met werkelijkheid en waarneming
omgesprongen. Het is de moeite waard om te bekijken hoe in
deze gedichten daarmee een spel gespeeld wordt of een strijd
gestreden en hoe dat verkeer tussen waarnemer en waarneming
soms raast, stremt en botst. De intrigerende vraag in hoeverre
dat open raam een spiegel voor de dichter is, blijft onbeant
woord.
De hier gepresenteerde dichters bewonder ik om hun balans
tussen intelligentie en emotie, hun bijzondere invalshoeken,
hun meerduidigheid en taalrijkdom. Rest mij u, lezer, veel ge
noegen te wensen bij uw ontdekkingstocht.
april 2007
