mooi, dathadjenietverwachthe, eindigde in een spagaat voor haar voeten, tekende een kruis op haar borst, her stelde me omdat dit geen katholieke boodschapper was en keerde haar mijn wang toe. "Sla me maar, heel hard, mag van mij," zei ik zelfvoldaan. "Maar ik wil u niet slaan," zei ze, "we hebben geleerd altijd... We moeten... We weten best wel dat... Wij weten zelf wél..." Ze kwam er niet uit. De arme boodschapper barstte uit in een onbedaarlijke huilbui. We hadden hier een doorbraak. "Het is niet eerlijk, hè," zei ik voorzichtig aftastend. "Denk je alle antwoorden te vinden, zelf geen beslissingen meer te hoe ven maken... Stilletjes knikkend zaten we de blues te bedrijven op de bank. Erachter komen dat de ware corrupt blijkt te zijn hebben we allemaal wel eens meegemaakt tenslotte, dus ik gunde haar wat rust. Plots herinnerde ik mij het liedje van Maria uit Jesus Christ Superstar. "Hold that thought!" riep ik terwijl ik naar boven rende om een lange witte jurk aan te trekken, dit moest wel goed gebeuren natuurlijk. Zo zweverig mogelijk schuifelde ik naar de boodschapper, nam haar in mijn armen en zong.Ik zong over zorgen, ik zong over liefde, over oplossingen, ik zong over het leven. "Yes you know every thing's allright yes everything's fine..." Ze huilde steeds harder en dat mocht, ze plaste in haar broek en dat begreep ik. Ik tilde haar op en danste zachtjes met haar door de kamer. "Ook jij mag er zijn," riep ik. "Ik heb recht op respect," riep ze. "We don't need no education," riepen we in koor. Alsof we eikaars gedachten konden lezen liepen we synchroon naar boven om de lakens van mijn bed te rukken. We pakten de merkstiften uit mijn nachtkastje. We schreven alles, alles op de lakens en stormden naar buiten. "Bij ons mag je jezelf zijn!" riepen we naar buitenlandse kinde ren in rolstoelen, naar daklozen en bejaarden, ze mochten alle maal meedoen. Zelfs de homo's. We hingen de lakens aan de bomen, aan huizen en aan de lucht, want dat konden we. "Kom en word wie jij wil zijn," zongen we. Euforisch spraken we af dat ik de leider zou zijn van onze nieuwe groep, zij zou de boodschapper zijn want ik vond dat ze dat wel goed kon, ik zou haar met respect behandelen. Ik zou haar ieder antwoord in een foldertje meegeven.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2007 | | pagina 14