DE GESEL DE VEER De Schone Zakdoek O V Ik was niet echt op zoek naai iets speciaals in het antiquariaat, maar ineens zag ik het liggen. Een exemplaar van De Schone tg Zakdoek. De Schone Zakdoek is een vermaarde literaire legende die op waarheid blijkt te berusten. Het is de naam van een tijdschrift dat gedurende drie jaar, tijdens de oorlogsjaren vanaf 1941 tot 1944, werd gemaakt door Theo van Baaren en Gertrude Pape en dat bestond uit slechts één exemplaar. Zo konden de Duit sers het niet beschouwen als een officiële publicatie en dus ook niet als illegaal tijdschrift. Bovendien was het op deze manier mogelijk om tekeningen en foto's op te nemen zonder dat deze hoefden te worden vermenigvuldigd. Het tijdschrift lag iedere maand ter inzage in het huis van Gertrude Pape in Utrecht, waar ook regelmatig literaire bijeenkomsten plaatsvonden. Over de naam is veel gespeculeerd, maar Van Baaren heeft er pas veel later twee verklaringen voor gegeven. Verklaringen die helemaal pasten in de sfeer en het karakter van het blad. Om dat in de oorlogsjaren ook wasmiddelen op de bon waren was het hebben van een schone zakdoek geen vanzelfsprekendheid meer, maar een luxe. De tweede verklaring zit besloten in een gedicht van de grootmeester van de Duitse poëzie, Christan p Morgenstern, over de dichter Palmström die op een wandeling <0 een acute snotneus krijgt en de behoefte voelt zijn neus te v! snuiten maar, omdat zijn zakdoek nog zo hagelwit en onge- tS schonden is, daarvan afziet en ongesnoten verder gaat. Deze .5" verklaringen zijn kenmerkend voor het surrealistische gehalte van het tijdschrift en zijn makers. Want naast Van Baaren en Pape hebben in de loop van de drie jaar van zijn bestaan nog zo'n veertig anderen aan het blad meegewerkt, waaronder Cees Buddingh', Ad den Besten en Leo Vroman. Op zich een op merkelijke prestatie om in zo'n chaotische tijd zoveel jonge

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2007 | | pagina 35