dat te verhinderen kleden alle leden van de Vereniging zich als duivels. Vergist u zich niet, wij zijn geen carnavalsvereniging. Onze leden kleden zich altijd zo. Thuis en op hun werk. Zelfs wanneer ze slapen. Door onze medische begeleiding, de ge avanceerde technieken waarover we beschikken, hebben ze daar geen enkele hinder van." Opnieuw stadsbeelden. Nu met tal van als duivel geklede Ver enigingsleden. Een buschauffeur, een politieagent. Beelden van Het Gezellige Verenigingsleven. Een shot van de Tweede Kamer, en ook daar blijken steeds meer aanhangers van Lot aanwezig. 'Word ook lid. Bel 020-66626.' De slottekst, opnieuw in groen op geel. Het vervolg van de show verloopt altijd volgens dezelfde lijn. Eerst het optreden van de Bekende Nederlander, deze keer Wasje Hijgman, daarna de laatste ronde, het uitdelen van de prijzen; dat alles op vrolijke en vlotte wijze aaneengepraat door Bram, succes verzekerd. Opnieuw stopt Jan de band. Eigenlijk vreemd dat ze hem niet gevraagd hebben ook lid te worden. Dat zou nog eens reclame zijn. Hoewel. Zo te zien hebben ze die reclame niet eens nodig. Toen ze met deze shows begonnen had nog niemand van de Vereniging gehoord en nu loopt bijna iedereen in zo'n apen- pakje. Jan realiseert zich nu ook waarom hij de band heeft gestopt. Het komt hem eigenlijk een beetje zijn neus uit, die Vereniging. En vooral die Rubbers. Die bemoeit zich ook steeds met de show zelf, terwijl Jan van mening is dat dat zijn gebied is. 2 W> Jan zit in de kleedkamer en staart naar zichzelf in de spiegel. Hij is weer de man die de mensen graag zien, zoals hij 's avonds, naast zijn speciale leeslamp, de man is die ze graag horen. Hij is geschminkt, gekamd, draagt een blauw pak vol zilveren ster retjes. Die sterretjes passen eigenlijk niet bij zijn imago, maar dit is de laatste show en Rubbers staat erop dat hij het draagt. Vooruit dan maar. Als kleine wraakactie heeft hij de grimeurs en kappers met een snauw weggestuurd. In het begin waren er

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2007 | | pagina 55