was hij van slag: bestaat er een land dat zo heet, of is het een
grap: Oostenrijk? Het Oostenrijk? Wenen! Hij was er weer, her
steld, en centreerde titel en aanvang, over zo'n dertig minuten.
Aan de kassa kocht hij één Caché, eenheidsprijs, zonder gewor
stel met stalles of loge of fauteuil, rangen, standen, liquide
middelen. In de foyer bestelde hij een espresso en zette zich
aan de lange tafel.
Leuk meisje, dacht hij terug aan de liftster. Wie weet als ze
alleen was geweest - wie weet, wat er had kunnen bloeien. En,
dacht hij, godverdomme, het koffertje. Op de stoel? In het
zicht van de eerste de beste parkeergaragedief? Of toch min of
meer veilig eronder? En waarom niet safe in de kofferbak?
Ben ik zo erg van slag? Ja. Laat het wegebben. Relax, Coen
Hartmans. Kijk rond, drink je espresso. Je bent een vrij mens, je
hebt stemrecht. Haal adem.
Hij hield adem. De foyer rook naar avontuur, als vroeger, met
cowboys, niet zoals de multiplex waarin hij met zijn vrouw van
Den Helder x jaar geleden naar de Titanic was uitgeweest, en
waar hij enkel filmindustrie had geroken, business. Of kwam
het door de tabak? Jezusmina. Er stonden asbakken. Hij zat in
een gecamoufleerde koffieshop.
Coen was vijf jaar geleden gestopt, was toen dat met die mayo
naise begonnen. En eigenlijk had hij er nog elke dag spijt van.
Halfzware Van Nelle! Van de weduwe. Boordevol contanten
probeerde hij de automaat maar begreep er geen jota van. Het
meisje, nee, de jonge vrouw, hoezo jonge vrouw? De vrouw;
het lekkere jonge ding van het buffet, nam zijn geld en tructe
een heel pakje Camel uit het apparaat, met rouwadvertentie
over het zaad dat al veilig in zijn dochters voortklopte. Op hol
bestelde hij nog een espresso, tipte royaal voor de lucifers, en
stak er de brand in. Ja. Pffft. En chocola. Ze had vast ook wel
iets met chocola in het buffet. Daarmee zou hij dineren, tijdens
de film. Lettervette chocola. Hij kon met weinig toe.
Toen hij kort daarna het heldere toilet verliet, plak chocola op
zak, werd via het luidspreeksysteem aangekondigd dat zijn film
zou gaan draaien, zaal vijf. Mooie timing.
Twee uur later zat Coen weer aan de lange tafel, met een pils
en een Camel, ziedend. Hij ging naar huis, de papegaai ver
schonen, maar eerst ging hij iets rechtzetten. Andere bezoekers
