Om te weten dat er iemand is die eet, slaapt drinkt voor jou is al wat je mag verwachten in dit leven - om deel uit te maken van iets groters, je weer één te voelen in openbare ruimtes. Om je plaats te kennen in de gemeenschappelijke spiegel van eeuwen. Ik zie zoveel leven om mij heen - de bewegende mompelende massa als gordijnen op de wind als water dat over rotsen klatert en in versnelling doorsnelt. Hier kun je aanschouwen hoe tijd voorbijgaat hoe de baarmoeder van ruimte zich opent en weer sluit hoe verleden de toekomst omarmt in dit volslagen wonder van warm vlees. Op de hoek van de straat in de stroom van je eigen voetstappen raap je jezelf op. Adem in - kun je nog waarachtiger leven dan volgens je eigen gevoelens; kun je je nog meer verloren wanen? Er is bouwen, er is beleven, dit is geen van beide- Schilderijen raken je niet meer. Dit is meer dan de film van je gedachten.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2007 | | pagina 91