Dat is niet verwonderlijk, want de schrijver Brouwers houdt
door zijn compromisloze overgave aan het schrijven iedere
andere schrijver een spiegel voor. Maar dat neemt niet weg dat
hij op de eerste plaats toch een schrijver voor lezers is, in ieder
geval voor lezers die van literatuur houden. Alleen al door zijn
stijl.
Het is 2000. Nog altijd in de ICT. Nu niet meer bij een soft
warehuis, maar op een vaste plek bij een 'eindgebruiker'. Ik
woon in een groter huis, heb een vrouw en twee dochters. En
ik heb net Geheime kamers gekocht. Kinderen kun je niet uit
zetten en daarom heeft het geen zin mij ziek te melden. Het
duurt dus een paar avonden voor ik het boek heb gelezen. Alles
veranderd, ook ik, ook Brouwers. Geheime kamers is anders,
algemener, ogenschijnlijk minder begrensd door Brouwers'
eigen leven. Het zou een veel breder publiek moeten aan
spreken. Tegelijkertijd verandert er niets. Brouwers zucht en
kreunt en klaagt nog steeds en ik word er nog steeds, of eigen
lijk wéér, diep door geraakt.
Tegenwoordig ben ik ook recensent. Dat is stapje voor stapje
voortgekomen uit het leesdagboek dat ik sinds 1990 bijhoud.
Notities van wisselende lengte en diepgang, soms gehaast en
slordig verwoord, soms met meer aandacht. Sommige van die
notities groeiden uit tot een bespreking en van het een kwam
het ander. Niet uit de behoefte te oordelen of om wijze menin
gen te etaleren, wel uit de kinderlijke neiging het eigen en
thousiasme te delen. Dit boek moet je lezen!
In mijn bespreking van Geheime kamers schrijf ik dat Brouwers
nu toch eindelijk een grote prijs moet krijgen. Dat heb ik eerder
geroepen, maar deze keer wordt hij ook inderdaad bekroond.
Sterker: Geheime kamers krijgt bijna elke prijs die er is.
Het is 2007. Alles gaat zijn gangetje. Mijn meiden zijn gezond
en doen het goed op school. Ik ben weer gaan volleyballen en
we worden kampioen in de recreantencompetitie. Promoveren
we naar de op één na laagste klasse. Ik heb al een paar jaar een
te hoge bloeddruk. Dat schijnt normaal te zijn wanneer je
ouder wordt en bloedvaten hun elasticiteit verliezen. De pille
tjes die ik er voor krijg maken me wat suffig. De wereld heeft
zijn scherpe randen verloren en ik vraag me maar zelden af of
