het of je leven alleen maar draait om dingen die je worden op
gedrongen. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd. Ik moest
aan mijn inkomen werken om niet zonder voedsel te geraken.
Zodoende ontgingen mij een paar relevante zaken. Een ervan
kwam mij via een buurman ter ore. Die vertelde me dat een
paar kerels rond mijn huis hadden gescharreld toen ik even
weg was en geprobeerd hadden binnen te komen. Het was de
eerste keer die week dat ik godverdomme zei. Of iets van
die strekking. Want nu werd het ernstig. Het leek erop dat
ze achter een boom stonden te wachten tot ik het huis verliet
en rondsjouwden met onduidelijke bedoelingen. Je kunt je
natuurlijk de vraag stellen: waarom bel je niet de politie. Maar
daar begin ik niet aan. Dan is het einde zoek. Het zou beteke
nen dat ik vertrouwen heb in de overheid.
In de weken die volgden voelde ik me steeds ongemakkelijker.
Ik leek wel paranoïde. In iedere postbode zag ik een handlanger
van de vijand. Een schooljongen die reclamerommel rond
bracht werd door mij bijna van zijn fiets gesleurd omdat ik
dacht dat hij ook in het complot zat. Als ik op de wc zat keek
ik achterom. Het was geen leven zo. In een hoek van de kamer
stond een honkbalknuppel waarmee ik iedere avond oefende,
's Nachts deed ik geen oog meer dicht. Ik voelde dat het net
zich rond mij sloot. Een glas wijn drinken was er al helemaal
niet meer bij. Bij de les blijven was het devies. Conditie opbou
wen en geen krachten verspillen.
Toen, op een nacht, sloeg ik bijna de kat dood. Hij sprong op
mijn bed terwijl ik in een halfslaap lag en ik werd steenkoud
van de schrik. In een reflex greep ik naar de honkbalknuppel
die ik nu iedere avond mee naar boven nam en sloeg toe.
Katten kunnen in het donker kijken en zien iedere beweging.
Net als vliegen. Hij was al weg voor de knuppel het bed raakte
en sprong blazend tegen de slaapkamerdeur omhoog. Mijn hart
bonkte als een ouwe diesel.
Buiten sloeg een autodeur dicht en ik hoorde een auto wegrij
den. Het zal wel weer toeval zijn geweest maar voor mij was de
lol van het slapen er af. Ik stapte uit bed en ging naar beneden
om rustig te worden. Met een kop warme melk en een cracker
om mijn agressie weg te malen zette ik de tv aan op teletekst.
En toen viel mijn oog op een merkwaardig bericht:
