De landelijke proef met het embleren van de vaten is mislukt. Nader
onderzoek heeft aangetoond dat het effect op het milieu zo goed als
nihil is en dat verdergaan geen zin heeft. Gekeken wordt nog of het
nodig is de ge-embleerde vaten te re-embleren om zodoende de oude
situatie te herstellen of dat wordt volstaan met een zogenaamde
Knipwegsluiting. Dat is een goedkopere oplossing waarmee de wer
king van de aangebrachte omleidingen die het beoogde effect moes
ten geven weer ongedaan wordt gemaakt. Medewerkers van het
bureau voor niet-destructief waardeonderzoek gaan deze week op pad
om bij de tienduizend huishoudens die voor de proef waren geselec
teerd de reeds behandelde vaten opnieuw te bekijken.
Ik dacht even dat ik gek werd. Juichend van je hela hola hoste
ik door de kamer en haalde een flesje wijn uit de koelkast. Daar
moest op gedronken worden hi ha ho. Na een uurtje ging ook
een tweede flesje eraan. Ik was nu toch op.
Tegen de morgen lag ik apelazerus op de bank, in een toestand
van grote gelukzaligheid. De bel was al drie keer gegaan toen ik
pas tot het besef kwam dat ik actie moest ondernemen.
Voor de deur stonden twee mannen. Een kleine dikke en een
iets grotere. Ook dik.
Van het bureau voor niet-destructief waardeonderzoek. Ze kwa
men
Ik zit hier nu toch al weer een week of zes zeven. Langzaam
gaat het iets beter. Ook met de twee mannen schijnt het rede
lijk te gaan, hoewel daar niet veel mededelingen over worden
gedaan.
Ik ben hier voorlopig nog niet weg. Er zal nog heel veel moeten
worden gepraat heeft de arts me verzekerd. Oud zeer en zo.
Maar alles op z'n tijd. Rome is ook niet op één dag verbouwd.
Mijn hond zit voorlopig in het asiel en de kat is bij de buur
vrouw. Dat geeft ook al een hoop rust.
Soms doe ik wat aan sport. Beetje krachttraining, met dum-
beltjes. Niet te vaak. Dat is niet goed voor me, zegt de arts.
Adrenaline of zoiets.
En dan komt alles weer terug
