Hij was onaardiger dan anders. Deed ze het niet goed, was er
iets met de locatie? Ze rende de stalen trap af, de ronde gaten
in de treden deden pijn aan haar voeten. Achter in de hal was
een deur waar toilet op stond. De fabriek werd al jaren niet
meer gebruikt, maar het toilet zou het toch nog wel doen?
Ze hoorde ergens een deur open en dicht gaan. Zou ze zich snel
eerst aankleden en dan naar de wc gaan? Als het te lang duur
de, werd Willy boos. Met grote stappen liep ze over de stoffige
betonnen vloer.
Op het dak ging ze weer op dezelfde op de plek staan. Ze wilde
weten hoelang hij nog nodig had, ze had het gevoel dat ze
bespied werd. in de verte was een hoge flat. Als daar iemand
met een verrekijker stond, zou hij haar gemakkelijk van top tot
teen kunnen observeren. Er schoot een rilling door haar rug.
"Stilstaan," riep Willy weer op barse toon.
Belachelijk eigenlijk dat ze hier stond. Wat dacht die man wel,
dat ze een schoothondje was dat alles voor hem deed? Hij
moest niet zo arrogant doen.
Op de rand van het dak streek een meeuw neer. Eigenwijs keek
hij haar aan. Zijn gele hoekige snavel stak vervaarlijk haar kant
op. Ze was bang voor die grote zeevogels die zo vreselijk kon
den krijsen. Sinds ze hier naakt stond, had ze er een paar boven
zich zien cirkelen. Misschien zat er ook een achter haar. Willy
was met een klein kwastje in het midden van het doek bezig,
hij kon haar onmogelijk zien, snel keek ze achter zich.
"Hé, trut, wat zeg ik nou de hele tijd? Niet bewegen."
Door de schrik wankelde ze en verloor haar evenwicht.
"Is het nu zo moeilijk om stil te blijven staan?"
"Nee, nee," stotterde ze. "Mag ik zien hoe ver je bent?"
"Je hebt nu toch bewogen. Kom maar kijken," snauwde hij.
Ze liep naar hem toe en bekeek het doek. Haar witte lijf was in
grote lijnen neergezet, de daken en huizen achter haar waren al
veel duidelijker.
"Je ziet het, ik ben voorlopig nog niet klaar. Je bent ook een
aardige vleespartij om te schilderen."
Ooit had hij haar molligheid mooi gevonden, maar de laatste
tijd had hij steeds vaker commentaar. Ze wilde iets onaardig
terugzeggen, maar kon niets verzinnen.
Ze wees naar haar borsten op het schilderij. "Zo erg hangen ze
