Dit noemt men fotogeniek.
Maar in een landstreek zonder bergen
(met slechts het moeizaam oeuvre van de dijken)
is uitzicht weinig meer dan het ontbreken van mythologie.
De naam bepaalt hoe je de omtrek zult bekijken.
Niet voor je bestwil, of wegens het pittoreske
dan wel de oeverloze kracht van het groteske
- hier verschaft je eigen blik het mateloze.
Vóór je spiegelt het eindeloos begrensde weel,
cirkel die dringend noodt tot een te water gaan:
en, aldus de nooit ontloken sproke,
het waarlijk bodemloze is je deel.
