In deze aflevering van onze rubriek Laaglandse Poëzie heeft de
van oorsprong Zeeuws-Vlaamse Emma Crebolder dichters en
dichteressen benaderd die zij als grensoverschrijdend kwalifi
ceert. Verwonderlijk is haar voorkeur niet als je bedenkt dat zij
in een grensgebied is geboren en opgegroeid. Bovendien woont
zij al heel lang in een ander zuidelijk grensgebied, namelijk aan
de voet van de Sint-Pietersberg in Limburg. Was het tot nu
gebruikelijk dat een gastredacteur of redactrice zijn of haar in
leiding op de reeks in proza vormgaf, Emma Crebolder breekt
met deze traditie en leidt in met een gedicht, waarvan de eerste
regel luidt: Zij liepen verend over grenzen. Letterlijke grensover
schrijding vormt de noemer die zij hanteerde bij haar keuze.
Echter, deze overschrijding van land- of taalgrenzen is zeker
niet eenduidig te noemen. Zo zijn er dichters die ons land ver
lieten en in hun moedertaal bleven dichten. Een bekend en ge
lauwerd voorbeeld hiervan is Leo Vroman. Hetzelfde geldt voor
zijn vrouw Georgine Sanders (Tineke Vroman). Een dichteres
die naar hetzelfde taalgebied als Vroman (V.S.) vertrok, maar in
het Amerikaans (Engels) schrijft is Claire Nicolas White. (Emma
Crebolder vertaalde haar bijdrage.) Er is een dichteres, Wilma
Stockenström, die in een aan het Nederlands verwante taal
schrijft: het Zuid-Afrikaans. Vanwege deze verwantschap heb
ben wij gemeend het vers niet te laten vertalen. Dan zijn er de
dichters, uit het buitenland afkomstig, die zich hier gevestigd
hebben en in het Nederlands zijn gaan schrijven: Nafiss Nia
geboren in Iran, Tóth Z. Laszló afkomstig uit Hongarije, Chitra
Gajadin geboren in Suriname. Joke van Leeuwen meandert
al heel haar leven over de grenzen van met name Nederland
en België. Op het ogenblik woont zij in Antwerpen waar zij
stadsdichteres is. Kreek Daey Ouwens tenslotte overschreed de
grenzen van Limburg en vestigde zich in Noord-Brabant.
