zij aan mijn kant stond. Daar betaalde ik haar voor. Wanneer ik mijn hypocriete zorgen uitte over het welzijn van de dames, benadrukte zij vooral dat ik het mijzelf niet te moeilijk moest maken. Dat ik een leugentje voor bestwil in mij droeg baarde haar grote zorgen. Ik zou mezelf te veel druk opleggen. De AA-doc- trine dacht ook in dit soort zelfbeschermingtermen. Ik wilde leven en wel zo hard en intens mogelijk. Die volheid van zucht naar leven had ik nodig om de leegheid van onthouding te weerstaan. Begrijp dat dan toch, Ciskaatje! Een mens kan veel hebben. Daar moet je bij Peuten niet mee aankomen. Zij zien welzijn als een product dat je kunt vormen en kneden. Ik zie welzijn als een rit naar het kopstation. Als een aankoop zonder garantie. Ik hoef geen kwitanties. Ook toen niet. Ik veeg m'n reet af met innerlijke rust. Kennelijk was ik meer mans in die dwaze periode dan ik bij deze terugblik bevroeden mocht. Of slaat nu bij mij alsnog de wankelmoedigheid toe? Knaagt er zich bij mij nu een zekere mildheid binnen over de troebele bespiegelingen van een niet-drinker? Schenk mezelf een dam pende mok Irish-coffee in. Ik word geil van de aroma. Voor de zekerheid stel ik vast dat ik verduisterd werd door een waas van wedergeboorte. Bah! Wat voel ik mij verlost van die twee bordjes op steeltjes die ik zelfs in mijn slaap en tijdens een orgasme draaiende moest zien te houden. Ik hield zo schijnheilig veel van mezelf dat ik meen de de dames te moeten koesteren als elfjes die verlegen zaten om mijn liefde. Of beter: verlegen zaten om de bevestiging van hun charmes; om aandacht en de zekerheid dat hun hoop werd verzilverd. Ik was niet meer dan wisselgeld. De klootzak die ik was. Ik sluit Windows af. In weerwil van alle wilde verhalen werk ik graag met XP. Nee, ik vraag me niet meer af of dit U interesseert. Het inte resseert mij ook niet. HaHaHa. Ik kan U maken en breken. U bent geen electoraat en ik geen populist. Schrijf nooit de lezer naar haar mond. Zij zal U verzwelgen. U zult verdorren en Uw pen zal nimmer meer vloeien, zo leerde mij Destouches. Brusselmans verbleekt er bij tot een Vlaams losertje. Ach! mijn vriendje Ferdinand Celine. Hoeveel vrouwen zou hij hebben

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2008 | | pagina 81