bedrogen zonder ooit in gewetensnood te zijn gekomen. Het
breken van een verliefd hart maakt een knappend, hoog geluid.
Een maagdenvlies knapt doffer. Je moet niet vluchten voor pijn
die je anderen berokkent. Je moet je oor te luister leggen. En
doof zijn voor empathie. Geen plaats meer voor welk senti
ment dan ook. Proost!
Vanavond geen seks, zo neem ik mij voor. Welke nimf zich ook in de
strijd werpt voor exclusiviteit van mijn vlees. Ik zal passen. Legaal,
noch heimelijk, ik zou wederom verstrikt raken in de parallelle paden
naar de bron van Lust.
Oh achteloze! Ik wilde mij die avond laven aan een platonische
sensatie. Alleen zo was ik in staat de oppervlakkige lagen van
verliefdheid af te krabben en op het fundament te stuiten van
het wezen van houden van. Ik vond geen bodem. Ik tuimelde als
een gevallen monnik in de leegte. Wat een hoogmoed. En wat
een val. HaHaHa.
Ik sluip de slaapkamer binnen met de intentie haar vooral niet te
wekken. Zij zou gaan lezen in Wat is de ziekte van Asperger, van
Dr. Martha Natzat. De kans was dus groot dat zij na twee blad
zijden in slaap zou zijn gevallen. Open de deur. Branden er overal
waxinelichtjes. Jezus! Symboliek van de Lust. Ik kan er vergif op
innemen. Moet er aan geloven. Mijn lid voelt aan als dood vlees.
Had ik mij die avond maar bezopen. Dat had mij een zieken
huisopname van drie weken bespaard, plus een aanvullende
psychiatrische behandeling de verlammende angst te overwin
nen nooit weer vredig in slaap te durven vallen.
Na enkele weken sessies te hebben genoten met Ciskaatje kreeg
ik sterk de indruk dat al mijn woorden via haar indirect ver
dwenen in een gecapitonneerde wand om nooit meer te reflec
teren. Waar bleven mijn woorden? In een groot zwart oor? Wat
wil je ook, dacht ik vaak. Dat meiske kon niet ouder zijn dan
een jaar of dertig. Zij droeg geen ring. Misschien was ze wel
maagd. Geen idee. Ze kleedde zich formeel Peuterig. Platte
pumps - ik begin van onderen, HaHaHa - licht beige pantalon
met bandplooi van neutrale snit. Het dunne ceintuurtje viel
