O» a> vo Moddergat. Staalzwart zwartwater. Kikkerloos. De dode vogels overal zwart. Hier wordt licht dronken van verdunde zonde en de wind bevingert de vergeelde judaspenningen als een vrek met Parkinson's. Alle ruïnes van onze ogen afgeschermd. Golfplaten gangen bekronen steigerbouwbruggen. Bovenop de laatste een meeuw, schor van het verdoemenis preken. Eenmaal beneden bijt de douaneambtenaar op zijn beslissing. Terug of toch vooruit maar? Kijk, de tijd is van zijn anker geslagen, ligt gestrand en gebroken op het slik. De enige weg voert langs het wrak.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2009 | | pagina 106