liep. Dat was nu allemaal voorbij. Hoe kon het dat Muthu zo
snel oud was geworden? Hij kon nog geen zestig zijn! Zou hij
zelf, gezien de familiebanden, over een jaar of tien zelf ook die
uitdrukking van dwalende seniliteit hebben?
Hij liep snel op het huis van de buurman af, terwijl hij opzag
tegen het komende kwartier. Maar meneer Chatter jee maakte
het hem gemakkelijk. De zachtaardige, oude man, die zelf met
kennelijk gemak een groot en lastig gezin had grootgebracht,
ging hem direct voor naar de kamer waar Krishna zijn toe
vlucht had gezocht en liet hen daar alleen, terwijl hij zachtjes
de deur achter zich sloot.
De jongen had uit het raam staan kijken; nu draaide hij zich
om om zijn vader tegemoet te treden. Zijn ogen stonden wild
als van een adelaar en zijn kaaklijn was gespannen toen hij uit
barstte: "Ik kan hier niet mee doorgaan, ik doe het niet!"
Hij liep naar de plaats waar de jongen stond en keek uit over de
verwaarloosde tuin van Chatterjee. "Ik herinner me hoe mooi
deze tuin vroeger was," sprak hij terloops. Krishna scheen hem
niet te horen. "Ik was eigenlijk te jong om te begrijpen wat er
gebeurde toen ze mijn ceremonie hielden, in Shenkottah. Het
was oorlog, Calcutta werd gebombardeerd door de Jappen en
mijn vader had ons naar het zuiden gestuurd. In dat kleine
dorp was oorlog net een ver gerucht. Ik herinner mij hoeveel
plezier ik had, ik maakte zoveel vrienden Door je hele leven
in Calcutta te wonen, denk ik dat je de beslotenheid van het
wonen in een kleine gemeenschap, waar iedereen iedereen
kent en rituelen een grote betekenis hebben, bent misgelopen."
"Rituelen!" zei Krishna scherp. "Wat voor aards nut hebben
die, behalve dat ze je geest afsluiten voor andere waarden en je
onverdraagzaam en kruiperig maken!"
"Ach, ik weet het niet. Ik denk dat ik begonnen ben om de
verplichtingen aan familie en samenleving nu wat meer te
waarderen. Al die mensen die hier naartoe gekomen zijn voor
jouw heiligedraadceremonie zijn hier omdat zij mijn vader
respecteerden en nauwe familiebanden hadden met mijn moe
der. Wat is eigenlijk de betekenis van deze plechtigheid? Het
feit dat je de volwassenheid bereikt hebt, dat je ontvangen gaat
worden in de gemeenschap, het geeft je leven een zekere rich
ting. Wat is ons bestaan hier in deze stad geweest? Worden we
werkelijk geaccepteerd? Mijn vader heeft er meer dan veertig
