die er tussen lag met een breekbaarheid die werd gelogenstraft
door de hoeveelheid werk die ze verzette. Haar stem was laag
en gedempt, je moest je inspannen om haar te horen. Hij her
innerde zich hoe opgelaten hij zich voelde als hij zijn moeder
streng tegen haar hoorde spreken, evenals bij zijn vaders af
standelijke beleefdheid. Op het heetst van de middag, als de
hele familie op matten een dutje lag te doen, zat zij met haar
rug tegen een muur en vertelde hem verhalen over demonische
koningen en heldhaftige jonge prinsen, die gevaarlijke bergen
en rivieren overstaken om hun bruid te veroveren. Zijn vader
had haar de verantwoordelijkheid gegeven voor de voorraad
kamer die vol lag met zakken graan van Minor Ayya's akkers en
voor de bereiding van de zoetigheden.
Neef Muthu kwam een paar dagen voor de plechtigheid op
dagen en had op de een of andere manier een kwalijke invloed
op de werkzaamheden. Zijn moeder maakte veel ophef van
hem als zoon van haar oom van moederszijde, maar er ging iets
onaangenaams van hem uit, als dagenoud opgedroogd zweet.
Als hij Chinnu bezig zag met haar werk zwollen zijn dikke
lippen en stak hij zijn smalle borst vooruit. Hij begon rond te
hangen in de keuken waar hij deed alsof hij toezicht hield op
het werk, dat een hoger tempo kreeg toen de gasten begonnen
te arriveren, maar de jongen merkte dat hij Chinnu altijd in de
weg liep en probeerde haar hand aan te raken als hij haar een
kan melk of een bord vol cashewnoten aangaf.
Muthus streken begonnen de brahmaanse koks op te vallen,
die grijnsden en elkaar aanstootten. Chinnu leek ineen te
krimpen, maar ze zei nooit een woord. Hij begon Chinnu
beschermend te volgen om ervoor te zorgen dat Muthu niet te
dichtbij kwam, maar op een middag hadden zijn vriendjes erop
aangedrongen dat hij buiten kwam spelen. Opeens hoorde
hij boze harde stemmen in huis en zijn moeder beledigingen
roepen. Neef Muthu probeerde iedereen te overschreeuwen,
terwijl het zweet van zijn gezicht droop, bazelend van angst.
'Zij deed het! Zij kwam dichtbij en raakte me aan!' Chinnu zat
van angst en schaamte ineengedoken in een hoek, met haar
gezicht tegen de muur terwijl zijn moeder over haar heen ge
bogen stond en een woord uitstootte dat even obsceen klonk
als het was bedoeld. Er werd niets opgelost. Ze konden het niet
zonder Chinnu stellen, ze was hoog nodig voor het gebeuren.
