ontleend aan het werk van de beroemde Tennessee Williams.
En de Joe R. in Nacogdoches is een voor de hand liggende
verwijzing naar Joe R. Lansdale. Ik noem deze twee voorbeel
den (er zijn er zoveel meer) om nogmaals te benadrukken dat
Gifford graag literatuur en pulp vermengt. Op de kruising waar
neo-noir en southern gothic elkaar ontmoeten spelen de meeste
boeken van Gifford zich af, zo ook zijn bekendste werk.
"You spend a lot of time observing. Then you make it up."
Wild at Heart is een opvallend slanke roman. De uiterst korte
hoofdstukken bestaan voornamelijk uit dialogen. Enkele zin
nen om locatie en tijdstip te schetsen zijn voldoende. De
auteur vertelt zelf dat de roman ontstond uit een enkele dia
loog die hij afluisterde in een hotelkamer in Cape Fear (waar de
roman ook begint). Het was alsof hij stemmen hoorde uit een
naburige kamer. Maar de stemmen zaten natuurlijk in het
hoofd van de auteur, die achter zijn schrijftafel kroop en
noteerde wat hij hoorde. Wat begon als een kort verhaal, groei
de tot een roman, en daarna tot een film, en tenslotte tot een
reeks romans.
Verfilmen van het werk lijkt voor de hand liggend: het boek
leest als een screenplay. Nu zijn de dialogen gelukkig prachtig.
Gifford heeft een oor voor dialoog. De lezer leert de personages
kennen zonder dat de schrijver hun interne bespiegelingen
hoeft te verwoorden.
De jonge Lula eindigt vrijwel iedere zin met een vraagteken
zodat je de southern drawl gewoon kunt proeven. Sailor is een
slimme jongen zonder veel opleiding, die moeilijke woorden
oppikt van zijn reclasseringsambtenaren. Hij heeft altijd een
eigenaardige anekdote klaarliggen, zoals dat hij op zijn vierde
begon met roken, maar laat niet snel het achterste van zijn
tong zien. Ook de bijfiguren worden ingekleurd via hun stem
men. De Italiaanse maffiosi die hun Italiaanse gewauwel bijna
dwangmatig laten volgen door een Engelse vertaling, of de
hillbillies met een heel eigen taaltje passend bij hun vreemde
gedachtenkronkels.
Stuurloosheid
Bij Gifford is het alsof de personages er maar niet in slagen de
uitgestippelde plotlijn te volgen. Wendingen zijn bijna zonder
