uitzondering grillige afslagen. Belangrijke personages verdwij
nen plotseling van het toneel, als speelstukken weggenomen
door een onzichtbare hand, voordat het spel uitgespeeld lijkt.
Het noodlot loert in allerlei vormen. Dood door ziekte, of ver
keersongeval, of door een uit de hand gelopen beroving, of
door het inslaan van de bliksem. Sommige van de figuranten
met hun zorgvuldig opgebouwde geschiedenissen maken hun
entree en verdwijnen na een paar alinea's alweer van het to
neel. In de vorm van anekdotes, overlijdensberichten en nieuws
berichten over de radio, heeft Gifford de beschikking over een
enorme stal van personages. De plannen die de personages
smeden komen vrijwel nooit tot wasdom. Iedere poging om de
teugels van zelfbeschikkingsrecht in handen te krijgen lijkt bij
voorbaat gedoemd te mislukken. Zoals een oudere Lula het on
der woorden brengt: "Ain't no way human bein's can control
their own lives, and ain't no way they ever can stop tryin'."
"A fantasy America that rings desperately true."
De verhalen van Gifford zijn natuurlijk verre van realistisch.
Zijn tomeloze horde van dolgedraaide personages met kleur
rijke namen en nog kleurrijker verschijningen, maakt al snel
duidelijk dat we hier te maken hebben met een verzonnen
Amerika. De Griekse gangster Zero Diplopappus, met zijn
olifantsoren. Verleidelijke hillbilly-lolita Consuelo Whynot die
op pad is naar haar veel oudere half-Indiaanse minnares Venus
Tishomingo. De Rattler brothers, Lefty Grove en Smokey Joe,
die maar niet willen deugen. Of Dr. Bonney, een brave arts die
inderdaad familie is van de legendarische scherpschutter. Het is
slechts een willekeurige greep uit de bizarre fantasiewereld van
Gifford. De auteur grijpt ieder zwart-witcliché uit de film noir-,
neo-noir- en southern gothic-tradities, geeft ze een kleurige
lik verf, en gooit ze dan als vechthanen bij elkaar in de kuil.
Als Flannery O'Connor en Tom Waits een reeks liefdesbaby's
hadden voortgebracht, dan was dit het resultaat.
Verrassend genoeg bevatten zijn boeken een verrassende diep
gang. Bij dit soort pulppersonages lijken eendimensionale pulp-
gedachten en -belevenissen te passen, maar Giffords fatale da
mes en ex-gevangenen weigeren zich op dit punt te conforme
ren aan de standaard. In het portret van Sailor en Lula - de twee
