over de plannen van haar medemens. Agressief, waakzaam en
wraakzuchtig: ze doet haar best om als eerste toe te slaan en als
dat mislukt, dan tenminste als laatste. Van spijt of mededogen
zien we slechts een aantal keer een vluchtige glimp. Gifford
suggereert dat haar persoonlijkheid een gevolg is van een hard
leven vol wreedheden, een aangeleerde overlevingstechniek.
Maar het blijft bij suggereren: de lezer krijgt nooit goed inzicht
in het duistere brein van deze losgeslagen femme fatale. De
preoccupatie met de buitenkant van de donkerharige schone
overschaduwt iedere mogelijkheid tot introspectie.
In weer zo'n filmverwijzing van de auteur legt Gifford uit dat ze
sprekend lijkt op actrice Tura Satana, "that steel-cheekboned,
nagual-eyed, Japanese-Cherokee leather bitch [from] Russ
Meyer's desert chase tit movie, Faster Pussycat! Kill! Kill!"
Gifford heeft de film uit 1965 als een soort blauwdruk voor zijn
neo-noir-verhaal gebruikt. Met Pussycat als plattegrond lijkt
de chaotische rondreis van Perdita paradoxaal genoeg beter te
begrijpen.
Niet alleen lijkt Perdita qua uiterlijk, kleding en haardracht op
Varia, de rol die Tura Satana speelt. Ook het plotelement van de
zinloze ontvoering van een jong stel is ontleend aan de film
van Russ Meyer. Zoals vaker bij Gifford is het een verwijzing
met meerdere lagen. Het harde leven van Perdita, vol misbruik
en mishandeling en de reactieve houding die erop volgt, spie
gelt de nare jonge jaren van Tura Satana (wiens leven zoals wel
vaker nog veel vreemder is dan fictie).
"If you really wanna do something, you just do it."
Gifford paste zijn roman aan tot een screenplay en het resultaat
werd verfilmd door Alex de la Iglesa. De film maakt veel meer
duidelijk dan de roman, en het plot volgt een iets beter voor
spelbare koers dan de roman. Toch blijft de film lastig vast
te pinnen. Moeiteloos wisselt de regisseur tussen luchthartige
roadmovie-komedie en buitengewoon grimmige thrillerele
menten, om regelmatig door te slaan naar plastisch bloedver
gieten en uitvoerig bloot. Rosie Perez neemt de rol van Perdita
over van de geblondeerde Isabella Rosselini en lijkt sprekend
op bron-icoon Varia. Javier Bardem doet een voorstudie van
zijn bekroonde rol als psychopaat in No Country for Old Men
en James Gandolfini ('Tony Soprano') toont zich van zijn
