S2
O
O
KI
LU
in het hoofdkussen van de dorpelingen
LU een steen genaaid, rust en slaap gestolen,
h™ de spiegelbeelden uit de ramen gelicht,
Z schaduwen uit de bomen gejaagd, bord
gewist, de schoolpoort gesloten, de lippen
van de goede priester episcopaal verzegeld,
de warme bakker koudweg het brood uit de
mond genomen, stembanden doorgesneden
en een mening gevraagd, beschaafd gewurgd
met wetten, begraven nog vóór het dorp
in ademnood was. het breekijzer erop tot
het kraakt, met de splinters verder leeft.
een tapkraan lekt melancholie, maar elke
gj herinnering is grisaille, couleur locale komt
niet terug, met loden ogen zien ze de
Of cargo's varen met masten als schandpalen.
Q>
