zelfs geen galgroene vrouwentongen op
de vensterbank, enkel weelde van darmflora
en ziekenhuisbacterie, onderlichamen in ont
binding, pijn gevierendeeld over alle bedden:
een desperaat hoopje sputum, een kunstbeen
uitgerust voor de dodendans, een golf woel
water. drie aangespoelde dolfijnen met open
bek zuurstof happend, het bestaan verengd
tot dikke en dunne, slok- en endeldarm,
tabletten die alles oplossen tussen tong en
aars. concerto's voor bedpan en solozang
van gesneden katers, geen medelijdend
voorwerp, in de deuropening een panorama
op rolstoelen tegen terugbetalingstarief,
zal ik mij op het vierde laken leggen?
hoe ruw neemt het de armen in de armen?
