Stop! Verdomd, de schittering die de dichter beschrijft, heb ik ook gezien. Lang geleden tijdens een schoolreisje naar het natuurbad van de Waranda. Ik liep het water in, voelde het likken van de golfjes, zag de schittering en was verdwenen. Een opmerkzame badmeester haalde me bewusteloos uit het water. Deze Swanborn weet wat verdrinken is, mag ik concluderen. Ik heb alle gedichten gelezen. Dat was zeker geen opgave. Sterke sobere verzen, nou ja, duikliederen. Niemand kan het goed begrijpen Zag ik schitter in de spiegel

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2009 | | pagina 71