het sprookje ontkracht - of verkracht. Marcel Orie werkt hier
als een subtiel en tegelijk hardhandig literair homeopaat, die
het 'gelijke met het gelijke' geneest. De Cyperse kater wordt
op een fataal moment een gewone poes, Hanze sneeft aan zijn
stupide eigenwaan, de begeerlijke prinses herwint haar isole
ment om de geneugten van de opiumpijp te kunnen onder
gaan.
- Maar wat heb je daar eigenlijk aan, het sprookje ontmaskeren
en inzien dat er géén spook door Europa waart, tenzij eentje
van papier? Is het een functie van onze hypertrofe ratio? Zijn
we nog altijd het kind dat zijn eigen speelgoed vernielt, al is
het in naam van de 'waarheid'?
Ja.
We moeten wel, het is onze taak.
Gelukkig is in de literatuur de diagnose tegelijk het medicijn.
Geheel volgens de conventie van het sprookje stuurt Marcel
Orie zijn lezers het bos in, waar een rijk spoor van verwijzingen
is gestrooid. Als je die kruimels volgt merk je uiteindelijk dat
je niet aan de rand maar in het allerdiepste van het woud bent
beland. Hoe komen we hieruit? Een nieuw verhaal?
Marcel Orie, Een masker met een tong. Mechelen: Verschijnsel, 2009.
ISBN 978-90-78720-13-3.
