De man aan het tafeltje bij het raam praat wel met me. "Even
tjes maar," zegt hij altijd als ik bij hem ga staan. Want hij wilt
lezen. Thuis gaat dat niet, heeft hij eens verteld, de stilte leidt
hem af. Hij heeft een gordijn van muziek en rook en flarden
gesprekken rond zich nodig. Ik leid hem ook af, zegt hij, maar
vijf minuutjes kunnen wel. Dan grijpt hij terug naar zijn boek
en ga ik ergens anders zitten. Eén keer hield ik hem de rest
van de avond in het oog. Ik vond dat het lang duurde voor hij
een bladzijde omsloeg. Nochtans was het een gemakkelijk
boek, had hij gezegd. Niets filosofisch of zo. Ik zou het ook eens
moeten proberen. "Ik lees niet graag", had ik geantwoord. Het
is waar. Na een tijdje beginnen de letters te dansen voor mijn
ogen en krijg ik hoofdpijn. "Jammer," had hij gezegd, "ik kan
helemaal opgaan in een goed boek." Toch zag ik hem voort
durend over de rand gluren en kijken naar wie er binnenkwam
en buitenging. En hij legde het boek meteen opzij toen de
blonde vrouw bij hem kwam zitten en moffelde het zelfs weg
in zijn jaszak toen ze later naar het toilet ging. Ze passeerde
mijn tafeltje. Haar lippenstift was uitgeveegd en er zat een
ladder in haar panty.
Daarom dus. Ze wou keurige werknemers, de vrouw naast me.
"Geen lippenstift, geen panty's", had ze gezegd tijdens ons
eerste gesprek, "je begrijpt wel waarom."
Wat ik had aangetrokken, was ook fout. Dat besefte ik op het
moment dat ik instapte. Te laat. Ze keek afkeurend naar mijn
jeans en ook al zei ze er niets van, toch nam ik me meteen voor
om voortaan de zwarte, fluwelen broek te dragen die ik heb
gekocht voor de feestdagen.
Ze vroeg of ik kinderen had. Ik schudde mijn hoofd en ze
prevelde iets van 'gelukkig maar' en 'dat kleintjes moeilijk te
combineren zijn met dit werk'. Eindelijk was haar oudste groot
genoeg om op de twee jongsten te letten als zij 's nachts de
deur uit moest. Geen gedoe meer met babysitters. Een hele
opluchting, zei ze.
We reden snel. Het landschap zoefde voorbij. Weiden met koei
en. Soms paarden. Veel reclameborden. Af en toe een boerderij.
Zo zou het vanaf nu elke avond gaan. Zij zou me thuis op
pikken, me nadien weer afzetten en cash uitbetalen. Service,
vond ik.
