Ik ben over een dorp gevaren Onwetend van zijn droef bestaan In de archieven staat sinds jaren Hoe het zo'n plaatsje is vergaan De kustlijn werd zo vaak verschoven Geweld van golven, strijd van mens De een kon van de ander roven Een vrij voorspelbare tendens Ik ben bij eb langs puin gelopen Restanten van een trotse kerk Mijn ogen gingen langzaam open Verwoest ligt hier ambacht'lijk werk Er werd altijd actief gestreden Maar niemand had de overhand Nu vindt men onder water steden En schepen onder vruchtbaar land De klokken die we soms nog horen Als storm rond onze kusten jaagt Een boodschap van oude tenoren: Gedenkt wat was en werd vervaagd

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2010 | | pagina 54