o> O CM 0) hier ben ik niet ver van huis november komt tot leven in zijn dodenparade die dag sneeuwde het grote witte vlokken voor de hele duur van een gewone dag zo'n dag waarop je alleen maar ouder wordt november neemt jaarlijks een hap uit de kindertijd en brengt je terug naar huis dicht bij je angsten een dag om oud te worden vóór de nacht we gaan naar de begraafplaats ik ken er alle zerken november maand van het onvermijdelijke einde en vage jammerklachten ik loop over de lanen die mij inzicht geven en met mij zweeg iedereen we bevolken naar vermogen en schuiven de resten van ons bord in hazebrouck is alles doods geworden O behalve het kerkhof dat me herkent O dag jullie vrolijke bloemengraven lachende grafkelders uit mijn jeugd gegroet jij groen gazon van mijn beschimmelde kinderjaren groen gazon van mijn geboortegrond elk jaar blijk ik weer ouder W over de doden heen moet je stappen om er wat jaren bij te doen ^3 Uit: novembre (2008) Q)

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2010 | | pagina 102