Dat was het. Hans had de man niet herkend toen hij het
trappetje af was gekomen, maar hij had zichzelf herkend in
de kop van de schrijver. Dezelfde neus en dezelfde bruine ogen
die iets te ver uit elkaar stonden. Alleen hun haar was anders.
'Ik heb een voorstel. Jij leest voortaan voor als ik ergens moet
optreden. Je krijgt honderd euro per avond en ik betaal je reis-
en verblijfkosten.'
Hans keek verbaasd naar Armando. 'Maar dat kan toch niet?
Dat ziet iedereen.'
'Zo bekend ben ik niet, echt niet. Ik ben pas twee keer op tele
visie geweest en op de achterkant van mijn boeken staat geen
fotootje, bewust niet, dus de kans dat iemand precies weet hoe
ik eruit zie, is klein. Morgen ga je naar de kapper, je laat je haar
kort knippen en zwart verven.'
Hans schudde langzaam zijn hoofd.
'Ik weet het niet, ik heb nog nooit voor publiek voorgelezen.'
'Iedereen kan voorlezen, en bovendien zei je dat je toneelerva
ring hebt. Ik werk je wel in, we nemen wat vragen door die het
publiek kan stellen en dan komt het allemaal goed. Volgende
week in Kampen. We gaan samen, maar jij leest voor en dan
blijf ik in het hotel om te schrijven.'
Hans haalde zijn schouders op. Wat had hij te verliezen?
Armando hief zijn glas. 'Op de tweede man, op het voorlezen.'
En fluisterend voegde hij eraan toe: 'Ik ben nu met een verhaal
bezig, dat wordt fantastisch. Als ik daarmee doorbreek, breek jij
ook door.'
Armando gaf Hans zijn twee boeken, De Opkomst en De Twijfe
laar. 'Lees ze voor volgende week, dan weet je alles. Ik vertel
nooit meer dan wat mensen zelf al kunnen weten. Geen privé-
leven, geen ontstaansgeschiedenis van het boek, geen pro
blemen die ik tijdens het schrijven tegenkom. Alles staat in
mijn boeken.'
En nu liepen ze door Kampen, naar het hotel vlakbij de biblio
theek waar Armando moest voorlezen. In de kamer van
Armando namen ze het rijtje met vragen nog eens door die het
publiek zou kunnen stellen. Hans las een stukje voor uit een
van de boeken, Armando knikte goedkeurend. Daarna oefende
hij de handtekening van Armando, na vijftig keer was die
nauwelijks van de echte te onderscheiden.
