BH
Den Haag te wachten. Toen de trein afremde, zag hij voor een
van de ramen het hoofd met de zwarte hoed voorbij schuiven.
Armando zag hem niet, keek geconcentreerd naar iets op zijn
schoot.
In de trein spraken ze weinig, Armando schreef met een pot
lood in een groen schriftje, keek af en toe peinzend uit het
raam, wierp een korte blik op Hans, en noteerde weer een paar
woorden.
Hij keek naar buiten, Dordrecht lag er vredig bij op deze vroege
zondagochtend. Misschien moest hij daar in de nabije toe
komst ook voorlezen. Waarom liet die man hem dit doen? Hij
kon het met één opmerking verpesten. Of zou er meer achter
zitten dan alleen de afkeer van voorlezen en vragen beant
woorden?
Het waaide in Vlissingen. Volgens Armando was het tien
minuten lopen van het station naar het hotel. Hij wist de weg.
Ze beklommen de trap naar de derde verdieping van het statige
oude herenhuis. Hans had nog anderhalf uur voor hij in de
Hooischuur moest zijn, het theater waar de literaire middag
plaatsvond. Armando gaf aan nog wat te willen schrijven. Zijn
verhaal vorderde, het einde was in zicht. Misschien dat hij zelfs
vanavond de laatste zin aan het papier kon toevertrouwen.
'Als je wilt, mag je het lezen, als eerste. Jij leest, ik schrijf, zo is
toch de verdeling?' Armando grinnikte. 'Ik blijf natuurlijk de
schrijver.'
Hans verkleedde zich. De wollen coltrui kriebelde. Waar was hij
in hemelsnaam mee bezig. Gerard Loef had waarschijnlijk zo
door dat er een namaakauteur tegenover hem zat. Dat moest
hij kunnen zien, kunnen ruiken. Soort herkent soort. Onzin,
hij zou net als vorige week een paar fragmenten voorlezen,
rustig om geen fouten te maken, en daarna de vragen beant
woorden met veel woorden, mooie woorden.
Hij trok de zwarte bandplooibroek aan, wreef met zijn sok over
de zwarte schoenen tot ze glommen en deed wat gel in zijn
haar zodat het goed overeind bleef staan. Hans keek in de
spiegel en voelde zich belangrijk. Hij was de schrijver en zou
vol overtuiging handtekeningen zetten, complimenten in
ontvangst nemen en met zijn collega over het schrijversvak
praten. Hij was Armando de Vlieger.
^nrrn.
