'Meneer De Vlieger, fijn dat u er bent,' zei de man die zich als
de presentator voorstelde. Hij wiebelde van zijn ene been op
zijn andere.
'Gerard Loef is er al.' Hij wees naar een man in een rood jasje
achterin de zaal. Gerard hief zijn hand en zwaaide collegiaal
naar Hans.
'Uit betrouwbare bron hebben we vernomen dat u niet zo van
optreden houdt,' fluisterde de presentator.
'Ach, dat moet u niet zo serieus nemen. Ik ben er en ik heb
er zin in.' Hans klonk zelfverzekerder dan hij had gewild, het
volume van zijn stem was iets te luid, de presentator deed van
schrik een stapje achteruit.
Het publiek druppelde binnen. Hans stond met Gerard achter
de coulissen.
'Mooi boek, je laatste. Van Renate begreep ik dat je het op Kreta
afgemaakt hebt, terwijl zij daar ook aan haar boek werkte. Toe
vallig.'
Hans knikte. 'Ja, de zon wil nog wel eens helpen.'
'Maar jullie zaten daar toch in een periode met ontzettend veel
regen en storm?'
Hans tuurde de zaal in. Zou er weer net zo'n mooi meisje zitten
als in Kampen?
'Ja, ook wat regen en wind gehad, dat klopt.'
Gerard zweeg een moment. 'Wat is de titel van haar boek ook
al weer?'
Hans haalde zijn schouders op. 'Ik vergeet het ook steeds.'
'Ze vertelde me dat je haar nog geholpen hebt met de plot. Ze
was je zeer dankbaar.'
'Ik ga nog even naar de wc voor we beginnen,' zei Hans. Hij
voelde de ogen van Gerard in zijn rug prikken.
'Dames en heren, vanmiddag zijn te gast Gerard Loef en
Armando de Vlieger. Beiden jong, beiden nieuw in letterland
en beiden veelbelovend.' Er klonk applaus.
Zachtjes klopte hij op de kamerdeur van Armando. Er gebeurde
niets. Hij klopte nog eens, iets harder. De deur vloog open en
Armando stond in al zijn zwarte grootsheid in de deuropening.
'Het is af. De laatste zin, nog geen vijf minuten geleden. Een
meesterwerkje, echt, je zult niet anders kunnen zeggen.'
Hans voelde het succes waar hij in ondergedompeld was