einde van de bar en zette zich daar op zijn vaste krukje.
'Ik weet van geen namen,' zei hij nog, en begon in zijn tijd
schrift te bladeren.
'Wil je ze even roepen dan, je vrouw, het is wel dringend
namelijk,' zei Appie. 'Ik heb goed nieuws voor dinges.'
'Ze is er vandaag niet.'
Appie's tweede dubbelconsumptie was ineens ook op; de alco
hol was plotseling als een genadige zak zand op zijn hersen
schors. Een lapmiddel, maar van degelijke kwaliteit.
'Kan je niet in je boek kijken of zo. Waar de gasten in staan,'
vroeg Appie weer.
'Ik zeg liever niet wie hier logeert,' betoogde de barman van
verre. 'Het gaat ook om de privacy. En m'n vrouw is er niet.'
'Zelfde nog een keer,' zei Appie, loerend naar zijn opponent.
Varkensoog leek even in dubio te zitten aan het andere eind.
Toen gleed hij van zijn kruk en liep langzaam in de richting
van Appie. Plotseling kwiek griste hij het bierglas voor diens
neus vandaan en liep even rap weer weg. Bij de spoelbak ving
hij het borrelglaasje uit het bierglas in zijn hand op en begon
grondig te spoelen.
'Je kan het toch wel zeggen,' zei Appie overredend. 'Er is verder
niemand bij.'
'M'n vrouw doet het hotelgedeelte,' herhaalde de barman hals
starrig. 'En lullen uit mijn kraam doe ik niet.'
'Ben je frietboer geweest dan,' treiterde Appie. 'Dat je het steeds
over een kraam hebt.'
De barman zette pils en borrel voor Appie op de bar neer.
'Ze is niet thuis,' zei hij nog een keer.
'O,' zei Appie.
Met verbijstering aanschouwde de barman hoe de bovenste
helft van de lange kerel plotsklaps razendsnel naar hem toe
bewoog. Eén moment keek hij recht in de haast zielloze, om
floerste blik van de klant en toen knetterde diens voorhoofd
met een doffe klap tegen zijn neus. Hij deinsde achteruit en
stootte zijn onderrug pijnlijk tegen de rand van het toogmeu-
bel aan de andere kant van het gangpad. Twee meter verderop
vielen een paar likeurflessen van hun schap en rinkelden op de
vloer kapot. De barman zakte langs het meubel naar beneden
en voelde hoe het bloed uit zijn neus begon te lopen. Vóór hij
de grond raakte werkte hij zich alweer overeind, graaiend naar
