Ze schopt haar sandalen uit. "Uhuh. Ik ga nog even liggen,
schat... ik ben kapot."
"Tuurlijk, schat."
Het gebruik van koosnaampjes is een wederzijdse reflex gewor
den. Ze sluit de slaapkamerdeur achter zich, maar het geronk
van de motoren volgt haar nog steeds.
Ze wurmt zich uit haar verpleegstersuniform en laat het op
de grond vallen. Het zit de laatste tijd krap rond de buik en
heupen en ze vermoedt dat ze weer wat is aangekomen.
Ze loopt langs hun bed, om het slaapkamerraam te sluiten en
de luxaflex dicht te doen. Het zonlicht valt als een rechthoek
over het bed met de wanordelijke lakens en kussens. Ze draait
de luxaflex dicht en staart verlangend naar haar bed. De laatste
zonnestralen die tussen de kantelende luxaflex doorglippen
laten iets op het hoofdkussen glinsteren.
Op haar hoofdkussen. Ze draait de luxaflex weer open. Haar
vermoeidheid deinst achteruit als een kat voor water. Met twee
grote stappen staat ze aan het bed en vist daar bewijsstuk A van
haar EIGEN hoofdkussen.
Met een lange, goudblonde haar tussen haar gitzwarte vinger
toppen treedt ze de woonkamer weer binnen. Dames en heren
van de jury...
"Ronnie..."
Zijn blik blijft aan het beeld gekluisterd.
wat doet die godverdomde blonde haar in mijn bed,
jongen!"
Hij blijft er vrij kalm onder, maar nu kijkt hij haar tenminste
aan. "Hmmm?"
Inmiddels staat ze over hem heen gebogen. Duwt de haar
onder zijn neus. Loensend krabbelt hij zijn ongeschoren kin.
Hij kijkt langer niet naar de haar, maar probeert haar in de
ogen te kijken. Op school heeft Sharonda wel eens gehoord
over een onderzoek naar testosteron. Het bleek dat mannen die
geconfronteerd werden met overdadige mooie en sexy ver
pleegsters een veel sterkere baardgroei vertoonden. Als dieren
die zich opmaakten voor een paring. (Of probeert de auteur er
nu zaken aan de haren bij te slepen?)
"Dit bedoel ik, Ronnie! Dit! Kijk!"
"Da's er een van jezelf..."
Met haar vrije hand wuift ze langs haar eigen gitzwarte, glim-
