zus. Die stonden daar te staan, zoals men dat terecht zegt. Meer
dan staan deden ze niet. Tenzij je vatte dat ze hem... ja wat?
Kies maar uit. Veel liefs was er zeker niet bij. De dokter is net
weg, zei Willem. Een half uur, zei Fried. Gert heeft ons opge
beld, maar we waren net te laat. Je gelooft me of je gelooft me
niet, het blijft me gelijk, maar we zijn onmiddellijk naar haar
gekomen. Je mag op je twee oren slapen, ze is vredig gestorven.
Dat was het dan. Nee, Willem wist ook nog wat. Gert was
bij haar gebleven tot haar laatste snik. Ach zo, Gert was bij
haar. Ja, Gert was bij haar, Pieter. Die wilde hem niet Franky
noemen. Pieter Meulders was hij voor die broer van haar. Niet
meer dan dat. Punctueel? Nee, hij was graag gemeen. Dat was
het. Nu moeten we toch voortmaken, zei Fried. Natuurlijk
moest dat. Die twee namen hem hartsgrondig kwalijk dat hij
wel meer vreemd ging. Dat doe je niet vonden ze. Dan mag
je nog heiden zijn, dan doe je dat nog niet. Uit respect voor je
vrouw. Ja, goed dan. Wat maakte het uit. Ieder zijn leven. Hoe
was het in Tokyo? Dat wilde Willem weten. Ach ja, hoe was het
in Tokyo. Het kon hem nu een zorg wezen!
Dat was toen. Nu zat hij hier. Marilou wilde weer naar de bar.
Ik ben kotsmisselijk, zei ze. Hij wist precies wat ze wilde. Ze
wilde in de bar rondhangen met een Bellini. Gewoon om bar
tender Octavio te zien shaken. Die Bellini moest je in Venetië
drinken, dat weet toch iedere bargast. Fruitsap in een cham-
pagnefluit en roeren tot de zoeterige poespas die gedegenereer
de fijnproevers als een Hemingway jaren geleden in Harry's
Bar deed waterogen. Enkele glaasjes op volstond voor Marilou.
Dan wilde ze met iedere vent naar bed. Wat heb je in de grond
aan een dergelijk avontuur. Je hebt ze pas als je favoriete escort
girl of ze klikt je vast aan dat klungelig ding over haar beha.
Authentiek oud-Mexicaans beweerde ze. Over haar bedprestatie
viel niet te klagen. Dat niet. Maar die hele troep styling erbij.
Fashion. Dat moest zo volgens haar. Zo niet bleef ze in bed
tot het cruiseschip een van die Funhalten hield. Als ze toch bij
de levenden aansloot, kwam ze om tien uur in de ochtend
eindelijk afschuwelijk geeuwend aan de tafel om aan het topje
van het ontbijteitje te prutsten. Franky doe jij het! Daar heb je
ze dan voor. Broodjes bepotelen en weer het korfje in gooien.
Gillen om een wesp bij de jam. Je moet het maar doormaken
