op een halte van je droomschip. Bellavista met drie dekken. Toen Fried nog leefde had hij beters gekend. Die blonde Alma was anders geweest. Een vrouwtje dat wist wat zij wilde. Een kind dat ze alleen opvoeden moest omdat je lieve man je inruilt tegen je beste vriendin. Daar zat ze dan. Toevallig loop je op zo iemand. Echt stiel krijg je dan niet. Meer een soort vriendschap. Ze was een beetje exotisch van gedachten. Een beetje christen en een beetje boeddhist. Liefde? Dat kende ze niet echt. Het ging bij haar om de ziel, zei ze. Maar je kon altijd op haar rekenen. Ze bestal je nooit. Soms nam hij haar mee naar een sportief element. Dat knapengeweld vond ze niks. Kunstschaatsen, dat wel. Daar keek ze naar op haar televisie. Dan kon je haar niet op de sofa hebben. In huis bij Fried, stel je voor, bracht hij haar niet. Een keer was hij met zijn hond tot bij haar geweest. Ze waren samen naar een restaurant gegaan en hadden de hond meegenomen. Niks aan de hand. De hond lag lekker onder het tafeltje. Zat Gert daar toch een biertje te drinken met een meisje. Vijftien was hij toen. Hij spijbelde dus om met een of ander Eefje volwassen kerel te spelen. Zoals papa doen. Dat had hij door. Gert bleef maar likken aan zijn glas. Hij hield het vol voor te geven dat hij niemand herkende in de zaak. Volmaakt vreemd aan alles. Gevoelloze jongen. Ja, hij won er niet mee door vader te betrappen nu hij daar zo lullig met dat lieve kind zat. Dus liet hij hem maar. Tot de hond hem in de smiezen kreeg. Die sprong onder de tafel uit op Gert af. Voor de jongen bleef hij maar janken tot die hem een schop gaf. Het was net of hij die schop kreeg. Toen wist Franky het niet meer. Wat kon hij nog doen dat de zaak niet erger maakte. De poedel kroop jankend terug naar het tafeltje om zich weg te stoppen. Waarom doe je niets, vroeg Alma. Ze nam het niet van hem. Wat kon hij zeggen? Hij bestelde een Black Russian. Je wilt de stad niet in? Ze zou het zeker niet willen nu ze aan haar derde Bellini was. Voor mij is Octavio en zijn bar Venetië, zei ze. Wat heb ik aan die water stad? Ik wil wel een gondel als Octavio gondelier speelt. Zou je dat voor me doen Octavio? Für mich? Pour moi? Hoe zeg je dat in het Italiaans Franky? Octavio met zijn vlugge shakegeest vleide: un Italien ne dit jamais pour moi, mais pour vous Madame. De bartender haalde zijn snorretje omhoog om de

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2010 | | pagina 74