niets betekenden. Het eindresultaat was verrassend leesbaar.
We vonden halverwege de brug een touwsegment dat nog leeg
was. Ik klom 40 centimeter naar boven, rekte nog iets en
bevestigde ons slot. Inscriptie gericht op het pad. Ik draaide de
stalen beugel tot boven het gaatje, klikte, verwijderde de sleutel
en toonde hem triomfantelijk aan mijn vrouw."
"We besloten om de sleutel niet in het ravijn te gooien. De
verkoper had ons met handen en voeten bezworen dat wél
te doen, maar wij hadden een veel beter plan. Uitgebroed in
liefde. Zo'n slotje aan een brug hangen is mooi, maar ook wel
makkelijk. Het gaat erom wat je ermee wil doen. We maakten
daarom een bizarre afspraak. Wanneer een van ons beiden het
ooit in zijn hoofd zou halen om de ander te verlaten, moest
deze te voet naar China reizen, het slot weer openmaken en het
terugbrengen naar Nederland. Voor straf en eigenlijk onmo
gelijk. Zeker omdat veel landen die op de route liggen, je niet
eens zouden toelaten. Met omwegen erbij zou de tocht wel
eens meer dan 10.000 kilometer kunnen worden. Niets kon ons
nog scheiden. Dachten we."
"In de weken daarna - we waren weer thuis en aan het werk -
veranderde er iets. Op een of andere manier was er een
spanning ontstaan die ik nog nooit op deze manier en zo
intens had meegemaakt. We hadden ons in China een taak
opgelegd die we niet konden waarmaken. Ik denk dat iedereen
die een relatie aangaat of trouwt, dat vrij makkelijk doet omdat
het niet zo moeilijk is om te scheiden. De dreiging van 9.000
kilometer lopen door onherbergzame en gevaarlijke gebieden
deed onze relatie op slot en creëerde een verstikkend keurslijf.
Naar mijn gevoel althans. Mijn vrouw snapte er niets van en
vond dat de afspraak in China een grap had moeten blijven."
"Haar rationele argumenten hadden geen invloed op het irra
tionele besluit dat ik aan het nemen was. Binnen twee maan
den was het afgelopen. Een scheiding was onvermijdelijk, maar
ook de boetedoening daaraan voorafgaand. Voor mijn vrouw
hoefde ook dat niet. De schat. Ik zag dat anders. Ik moest terug.
Ik moest lijden. Dat was de afspraak en zo zou het gaan. Ik heb
uiteindelijk 323 dagen gelopen. Alles bij elkaar inderdaad meer
dan 10.000 kilometer. Een gruwelijke tocht die ik zonder één