begonnen ook zijn traumatische oorlogsherinneringen een
plaats te krijgen in zijn werk. Van belang daarbij was een eerste
bezoek aan Kassei, sinds hij daar in de oorlog dwangarbeider
was, dat hem in staat stelde zijn herinneringen in poëzie te
verwerken.
Het leeftijdsverschil tussen ons was groot. Wim, zelf kinder
loos, had mijn vader kunnen zijn, maar tussen ons was in de
praktijk van weinig afstand sprake. Wim was erop gesteld om
zijn poëzie en die van anderen met mij en andere literaire
vrienden uit de kring van Letteriek te bespreken. Ook was hij
zeer belangstellend naar ons werk, ook al was dat in de begin
jaren nog weieens onrijp. Daarbij ging het ook om de literatuur
en niet alleen om de boodschap, hoewel die vooral in het begin
nadrukkelijk in Wims werk aanwezig was. C.O. Jellema schrijft
in zijn dagboek, Een web van dromen, dat een goede schrijver
een wetenschappelijke opleiding moet hebben, of minstens uit
een milieu moet komen waar men wetenschappelijke belang
stelling heeft. Een dichter als Wim de Vries bewijst dat hij daar
in niet altijd gelijk heeft. Het feit dat Wim nadrukkelijk zocht
naar literaire erkenning, en die uiteindelijk ook kreeg, was een
van de oorzaken van de kloof die groeide tussen hem en Pierre
van Vollenhoven, die met zijn werk in de inmiddels tamelijk
anachronistische klassenstrijd bleef steken.
Ik ontmoette Wim voor het laatst bij de presentatie van
C. Buddingh's Dagboeknotities 1977-1985, in het voorjaar van
1994 in het Dordtse Pictura, waar Buddingh' jarenlang een
werkkamer had. Hij was toen al zwaar ziek, maar had nog niets
van zijn laconieke humor verloren. Hij leek, even rustig als
altijd, zijn noodlot te accepteren. Tegen zijn ziekte was zijn
woord geen wapen tot verweer. Niet veel later dat jaar overleed
hij. Misschien in de stille hoop dat ooit zijn verzameld werk
nog eens zou worden uitgegeven. Er verschenen na zijn dood
nog twee bundels, maar tot op heden geen verzameld werk. Dat
is betreurenswaardig. De dichter Wim de Vries verdient beter.
Nu de Verzamelde Gedichten van C. Buddingh' op het punt van
verschijnen staan, is het wellicht ook tijd om het verzamelde
werk van vriend en 'leerling' Wim de Vries te bundelen.
