van talloze toeristische bestemmingen, viel een keer van een
paard en een andere keer van een kameel maar hield er niets
aan over dan leuke foto's. Ze had haar eigen hond, helemaal
voor zichzelf alleen, een labrador die weigerde pootjes te geven
maar waar iedereen gek mee was en die alleen naar haar luister
de, Dutske.
Eigenlijk heette ze Mirabel Cornelia. Dutske was de koosnaam
die haar vader er die koele juninacht in Lochem bij had ge
schonken - ons Dutske, had hij haar aan de andere drie voor
gesteld. Bij het aangeven had hij Mirabel Cornelia gedicteerd,
maar overal waar er geen burgerlijke stand aan te pas kwam
bleef het dat Dutske.
In de brugklas won ze voor haar scholengemeenschap een
gouden medaille met turnen en was de oogappel van haar
gymnastiekleraar - een strenge man met snor die haar toch
altijd behendig zacht wist op te vangen na ringen, rekstok en
paardesprong. Ze bofte met zo'n docent. Twee jaar later, met
gemak voorbereidend wetenschappelijk onderwijs, helaas nog
te jong voor scooter laat staan mini-cooper, wist de docent
natuurwetenschappen haar eindeloos mateloos te boeien, een
man met een vredige pijp, de rust zelve. Van hem kreeg ze op
het overgangsrapport een 10! Tien? Tien! Hij maakte haar wijs
in flora en fauna, wist alles van bloedsomloop, ademhaling,
feromonen, en de eindeloze, mateloos redeloze rijkdom aan
voortplantingsfenomenen in met name fauna. De door hem
aangekweekte bewondering en verwondering betreffende
natuur zou haar niet meer verlaten. In goed overleg met ouders
werd besloten om na het diploma de biologie dieper te bestu
deren aan een universiteit in Amsterdam.
Willem-Peter, haar oudste broer, was inmiddels advocaat en op
de televisie en wist alles van verdovende middelen zonder dat
zijn familie dat wist, maar nog niet getrouwd. Constantijn, de
tweede, had zich met hulp van een oom laten inkopen door
een Zwitsers architectenbureau van wereldfaam en liet zijn
neus in Lochem alleen nog in de laatste week van het jaar zien,
om het andere jaar. Hij had een nieuwe vriend, gevlucht uit
Servië maar gelukkig van de goede kant. Reina zocht nog, was
actief in het milieu maar niet veganistisch en goed op basgitaar
in een postpunkband die ook al op de televisie was geweest.
Moeder had veel migraine en haar eierstokken verloren maar
