(voor Remco Campert)
Mijn stad, wat moet ik met mijn stad?
Mijn stad waarin iedere stap nog steeds een liefkozing is,
waarin ik me slenterenderwijs verlies in datgene
wat zich niet laat verklaren doch slechts is.
Ach, je weet het wel, de wijzen uit het oosten
die zich zwaarwichtig vertroosten met het geheim
van het halve woord - de strofe die ze nooit
konden schrijven; ze konden slechts in taal verblijven
als was het een tweede woning waarin je een maitresse
ontvangt, een bastaard ruimhartig een vader schenkt.
Zo zal het altijd zijn, het paard achter wagen, het woord
achter de punt. Geen punt, iedere nitwit die schrijft benoemt
straten, tooit zich met slenterende sonnetten, maar
mijn stad, wat moet ik met mijn stad?
<3
vO
