die pillen gebruikten om hun masculiene taken te kunnen ver richten. Peto vroeg fluisterend of ze genoot. Ze trok haar hoofd naar achteren en keek hem aan. De haren op haar voorhoofd waren nat van het zweet, haar ogen glansden en ze had die universele onverzadigbare en genotzuchtige blik van vrouwen die op het punt staan ongeremd klaar te komen. Ze knikte hevig beves tigend en dook weer met haar lippen in zijn hals, hem de ge legenheid gevend om de auto in het rechte spoor te houden. Ze moest gezien hebben dat zijn staat van opwinding niet parallel liep met de hare, misschien had ze zelfs al zijn verminderde zwelling gevoeld. Het deed ze niets. Peto was de hoer en zij de klant. Ze waren op de laatste honderden meters van de strook ge komen. Het slechtste stuk. De auto danste op de schokdempers en Ada op die van hem. Ze schreeuwde zoals ze nog nooit had geschreeuwd, zelfs niet bij klanten die van te voren aangaven dat ze van vrouwen hielden die luidkeels klaarkomen en daar mee de mannelijkheid van hun partners konden bevestigen. Dit was echt. Ze smoorde haar eerste gil in zijn hals en schokte met haar hele lichaam. Peto drukte met zijn linkerhand haar achterste stevig tegen zich aan en voelde dat de stuipen heviger waren dan het gebonk van de auto op de kasseien. Hij trapte op de rem en bracht de auto tot stilstand. Ze wendde haar hoofd naar hem toe en smeekte om door te rijden. Hij fluisterde dat ze eerst moesten keren. Ze knikte en bewoog voor het eerst zelf haar onderlichaam over dat van Peto. Ze was onverzadigbaar. Ze wilde meer en hij ging het haar geven. Peto merkte dat de terugreis makkelijker was. Remmen bleek niet nodig. Ze gingen immers naar boven en Peto hoefde niet op het gaspedaal te trappen omdat hij de auto met behulp van de Cruise Control een vaste snelheid had gegeven. Hij moest alleen nog maar sturen en ervoor zorgen dat ze in het midden van de strook bleven rijden. "Liefje, het wordt goed. Nog beter dan net." Ze reden weer. Peto trok zijn knieën op en voelde dat zijn lichaam zich voorbereidde op wat ging komen. Voor het eerst vanavond. Ada merkte het en keek hem aan. Dit keer wendde

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 2011 | | pagina 72