"Ik ben zijn zoon," zegt Franz, terwijl hij over de balie naar
Joaquin toebuigt, "en ik wil dat hij getatoeëerd wordt." Die
ogen knipperen nooit.
ter_ Om tijd te winnen stelt Joaquin dan maar een volledig over-
(jer bodige vraag: "Is dat nu eigenlijk een ziekenhuishemd dat je
r de vader draagt?"
jqet "Dat is niet belangrijk."
oek "Uh ik denk eigenlijk van wel," probeert Joaquin nog.
van "Ik vraag toch ook niet wat jij draagt? Dat verwassen zwarte
Qat t-shirt The Ramones?"
de
erel
lcht Jos Radstake DE URN VAN MULTATULI
Het is een te mooie anekdote om waar te zijn. En het is dan ook
niet waar, maar toch moet het verhaal verteld blijven. Zoals
bekend was Multatuli de eerste Nederlander die gecremeerd
werd; dat was in Gotha (Duitsland) op 23 februari 1887 om
•ent 3 uur 's middags. Op 19 februari was hij in Nieder-Ingelheim
l>m gestorven. De as bleef bewaard in een urn die een plaats vond
in het Multatuli Museum in Amsterdam. Tijdens de Tweede
Wereldoorlog vond de toenmalige conservator het raadzaam
ncje om de urn mee naar huis te nemen om die te vrijwaren voor
en bombardementen en ander onheil. Hij had de urn op de
nQg schouw van zijn kachel gezet. Toen hij op een keer uithuizig
.ukt was, leegde de werkster, of een buurvrouw die de planten ver
ste zorgde, de urn, want zij wilde er een bloemetje in zetten. Mooie
ruit vaas, dacht ze nog. Waarschijnlijk kon ze niet lezen. De conser
vator kwam thuis en na een blik in de urn geworpen te hebben,
tot geraakte hij in alle staten. De as van Multatuli was weg! Heilig
schennis. Hoe dit op te lossen? Na ampel beraad besloten
in enkele Multatulianen ten huize van de conservator een goede
-qgk sigaar op te steken (Multatuli was zelf liefhebber) en met de
ic[er sigarenas hebben zij de urn gevuld.
veet Toen we een paar jaar geleden met examenklassen op excursie
rjggi naar Amsterdam gingen, vond ik het nodig dat we met enkele
njet leerlingen het Multatuli Museum aandeden. Korsjespoortsteeg
20. Officieel was het museum niet op vrijdag open, maar de
jconservator, Jos van Waterschoot, wilde een uitzondering voor