Er kunnen die dagen wel ineens belangrijker items zijn geweest;
belangrijker dan uw weerwoordje.
O ja? Nou, ik heb ze keurig bijgehouden, die items. Ik kan ze u
noemen. Het komende vertrek van commissaris der koningin
Karla Peijs bijvoorbeeld. Hot news! Dat wisten ze nog maar een
jaar of zeven! Verder de temperatuur van het zeewater, een zeer,
zéér lang item met een gillende verslaggeefster in badpak.
Voorts het schaapscheren te Nisse, waarbij de reporter tegen de
scheerder de onvergetelijke opmerking maakte: 'Maar zelf heeft
u zich niet geschoren, hè?' Nu is het in Zeeland natuurlijk altijd
komkommertijd, tenzij Al Kaida de kerncentrale opblaast, Dow
Chemical het luchtruim kiest of een nieuwe vloed de dijken
verzwelgt. In plaats van de opengevallen tijd, een geschenk des
hemels, te benutten voor onderwerpen met enige duurzaam
heid en diepgang, al is het maar voor een deel, zakken ze in
de Souburgse komkommerfabriek kennelijk steeds verder weg
in de sedatieve modder van het infotainment; maar je kunt zó
ver door je knieën gaan in de jacht op het kijk- en luistercijfer
dat je uiteindelijk in je eigen gat kijkt. Dat er omwille van dat
streven slachtoffers onder het publiek gemaakt worden is
kennelijk ook niet meer van belang. En daar dient ingegrepen.
Ach, wat kan het u schelen. Laat ze toch verrekken.
Het is een publieke omroep! Mijn belastinggeld gaat ernaartoe!
En het uwe\ Dat is weggegooid geld! Laat ze dan commercieel
worden, dan kunnen ze vulgariseren en hoereren zoveel ze wil
len. Maar niet zo. Niet als publieke zender. Niet op mijn kosten!
Ik heb hier nu geruime tijd gezeten, meneer Kuipers, en snap nog
steeds niet waar u zich eigenlijk druk over maakt. Omroep Zeeland.
Wat verwacht u dan van een journalistiek bedrijf dat kort geleden
nog een van zijn oudgedienden ontsloeg wegens het hebben van een
mening?
Dat had ik te berde willen brengen. Daarmee is inderdaad alles
gezegd.
fN
