mat donkergroen en vaal grijs-blauw. Wie hiervan eet; proeft
niets sappigs, maar kauwt eindeloos op taaie, vettige dingen.
Daaruit lopen giftige sappen met de gekende gevolgen. BAF! Dat
schaap is er geweest. Voor mensen zal het eender zijn. Alleen zul
len zij in staat zijn om kunstmatig eten te maken, wat zij uiter
aard voor zichzelf houden. De dieren worden aan hun lot over
gelaten. Langzaamaan sterven ze uit. PAF! BOEF! BOEF! De
explosie van hun gemeenschappelijke pikker wordt twee ossen
fataal. PLOF! Een vroege vogel, aan het wandelen met zijn ex-
hond. Het was een aardig dier, helaas. Niet te veel tranen verspil
len, een nieuwe steekkaart uitzoeken en deze keer met langere
houdbaarheidsdatum. Zouden er met 'niet goed geld terug'-
garantie bestaan? Het afval van de ontplofte beesten wordt niet
opgeruimd. Het valt niet op in het gesluierd zicht. De jongeman
kijkt rond in de coupé. Mensen zien er slecht uit, asgrauw, de ene
al wat meer dan de andere, afhankelijk van het aantal geblakerde
punten op de huid. Oneindig veel partikels stof die als ontelbare
lenzen werken en de weinige resterende energie uit het licht bun
delen in hun kleine maar gemene brandpuntjes, ledereen door
loopt er zo onnoemelijk veel per dag. De jongeman bekijkt zijn
blote onderarm. Ook hij heeft er al van. De mensen hun ogen
hebben een troebele kleur. Er is geen helder wit, geen gedetail
leerde pupil. De giftige stoffen hebben zich ook daar in ingevre
ten. Wenen is het druppelen van toxisch water. Opgepast voor de
blote lichaamsdelen én kleren! Mensen moeten dagelijks drup
pels in hun ogen doen om te neutraliseren. De jongeman sluit de
zijne, hij is moe. Moe zijn is een moderne ziekte. Altijd maar
moe, moe, moe. Omdat altijd maar moet, moet, moet. Geen tijd
meer om stil te staan bij de waarde van iets. Gewoon aanvangen
en als het kan afwerken. Het resultaat? Als het zover is zien we
wel of het het gewenste is. De jongeman kijkt weer even op. Hij
ziet de andere passagiers praten. De bewegingen der monden zijn
hetzelfde gebleven maar de luidheid klopt niet, alles klinkt ge
dempt, zoals een feest bij de buren. De hogere frequenties wor
den nog amper gehoord. Alweer dat stof? De jongeman werpt
een blik op de blote benen van het meisje dat tegenover hem zit.
Dan kijkt hij op naar haar gezicht. Zij draagt een bruine zonne
bril. Net als hij, al is de zijne een groene. De jongeman maakt
zich klaar om tegen het meisje te beginnen praten want ze ziet er
cool uit, en daarom neemt hij ook zijn oordopjes uit.
